maar een voorbeeld voor mijn kinderen
Het nieuwe jaar is vaak een moment waarop mensen stilstaan bij hun goede voornemens. Maar eerlijk? Ik heb ze niet. Geen lijstjes, geen beloftes die ik tegen februari alweer loslaat. Wat ik wél heb, is een levenswijsheid die ik mijn kinderen wil meegeven. Een manier van leven waarin ik hen laat zien dat ze zichzelf mogen zijn, met al hun emoties, twijfels én dromen.
Echt zijn voor mijn kinderen
Ik geloof dat kinderen niet alleen leren van wat we hen vertellen, maar vooral van wat we hen laten zien. Daarom laat ik mijn kinderen zien dat het oké is om moe, verdrietig of boos te zijn. Iedereen voelt zich immers wel eens zo – zeker als je een kind hebt dat worstelt met schoolangst. Heb ik een dagje op de zetel nodig, dan neem ik dat. Ben ik boos, dan probeer ik daar eerlijk over te zijn. Het leven is niet perfect, en dat hoeven zij ook niet te zijn.
Zelfzorg hoort daar ook bij. Soms maak ik tijd voor een theetje met vrienden, ook al betekent dat dat mijn kinderen even bij de grootouders logeren. Dat is niet egoïstisch – dat is hen leren dat zorgen voor jezelf belangrijk is, zodat je er ook voor anderen kunt zijn.
Werken mag ook leuk zijn
Ik neem me elk jaar opnieuw voor om mijn kinderen te laten zien dat werken niet alleen maar stress en verplichtingen betekent. Ik wil ze tonen dat “meedraaien in het systeem” ook leuk kan zijn. Dat het voldoening kan geven om keuzes te maken, zelfs als die niet altijd gemakkelijk zijn.
Klagen over werk of stress is makkelijk, maar ik wil mijn kinderen laten zien dat je met de juiste instelling ook plezier kunt halen uit wat je doet. Ik kies voor werk dat betekenisvol is, en ik hoop dat zij later hetzelfde zullen doen – wat dat werk ook mag zijn.
Keuzes maken, ook als het niet makkelijk is
Het leven draait om keuzes, en dat is soms lastig. Maar ik wil hen laten zien dat je altijd een keuze hebt, ook als die moeilijk is. Soms betekent dat dat je nee zegt tegen iets dat van je gevraagd wordt, zodat je ja kunt zeggen tegen wat écht belangrijk is. Dat is een levensles die ik hen wil meegeven, niet alleen in woorden, maar in daden.
Geen perfecte ouder, maar een eerlijk voorbeeld
Ik ben geen perfecte ouder, en dat hoeft ook niet. Wat ik wél probeer, is een eerlijk voorbeeld zijn. Ik wil dat mijn kinderen weten dat het oké is om mens te zijn – met emoties, twijfels en alles wat daarbij hoort. Dat ze mogen kiezen voor wat hen gelukkig maakt, en dat zelfzorg geen luxe is, maar een noodzaak.
Geen goede voornemens dus voor dit jaar, maar een heel leven lang een voorbeeld. Een ouder die hen laat zien dat je jezelf mag zijn, dat werken en leven leuk kunnen zijn, en dat het oké is om tijd te nemen voor wat echt telt.
En wie weet inspireer ik ze daarmee om ook hun eigen pad te kiezen, op een manier die hen gelukkig maakt.
